هفتمین جلسه انجمن ادبی در اولین هفته ماه مبارک رمضان استثنائا به علت برگزاری جلسه ختم قرآن در مسجد جامع ،راس ساعت 6/30 دقیقه عصر روز پنجشنبه 1393/04/13 در محل کتابخانه مسروری حکم آباد برگزار گردید.

من متاسفانه نتونستم دراین جلسه شرکت کنم ولی از قرار معلوم تقریبا اکثر اعضا در این جلسه شرکت داشتند.طبق صبحتی که با آقای ملایی بعد از جلسه داشتم ایشان شعر طنز آقای علی احمدی و شعری طنز از محمد خرمشاهی را جهت درج در وبلاگ به بنده دادند که در ادامه می بینیم:

شعر طنز آٍٔٔقای علی احمدی

             از قدیم ایام پوشاک من و تو این نبود                جنس پوشاک من و تو ساخته در چین نبود

       بود اگر روپوش و پیراهنی و مانتوی        بن گمان پوشاک مردم جنسشان از چین نبود

درمرام بانوان با عفاف این زمین           جز حجاب و عفت و شرم و حیا آئین نبود

             زن چو مروارید در بطن صدف مستور بود           این همه ساپورت پوش و مانکن رنگین نبود

  زندگی ساده بود و شرط های ازدواج ماشین شاسی بلند و مهریه ی سنگین نبود

مایه فخر و مباهات و دلیل برتری            باغ ویلای شما و شاسی ماشین نبود

  گر چه نان خور داشت بابا بیشتر حق ز ده       لیک بهر روزی اولاد خود غمگین نبود

   بود محکم بند ایمان و حیای مردمان           معصیت در کام مردم این قدر شیرین نبود

         الغرض هر چند وضع مردمان عالی نبود   کوچه های شهر ما اینسان که هست آذین نبود

لیک در دل های مردم بی گمان و بی گمان     جز توکل،جزرضا، جز عافیت آئین نبود

سرکارخانم سحر ملایی نیز قطعه شعر طنزی از کتاب طنز میلاد ص 212 انتشارات کیهان چاپ اول 1376 از محمد خرمشاهی خواندند به شرح ذیل:

                                    مشدی عباس، جهان جای  تن آسانی نیست      زندگی کردن امروز به آسانی نیست

                                    روغن ناب نباتی بخور و جیک نزن                        زان که دیگر اثر از روغن حیوانی نیست

                                   از همان روز که شد قیمت اجناس گران                 مثل سابق خبر ازدادن مهمانی نیست

                                   شکوه از دست گرانی همه دارند امروز                  منحصر بر قمی و رشتی و تهرانی نیست

                                   آنکه شد تابع فرهنگ اجانب به یقین                    یک چنین آدم بی عاطفه ایرانی نیست

                                   کله ی بنده که تاس ازغم ایام شده است        هیچ محتاج به اصلاح و به سلمانی نیست

                                   پول باید بدهی تا بخوری ماهی و مرغ               در هتل صرف غذا مفتی و مجانی نیست

                                   هست بالای سرت تا که خداوند چه غم                زیر پای تو اگر قالی کرمانی نیست

ششمین جلسه انجمن ادبی طبق روال هر هفته در تاریخ 05/04/1393 روز پنجشنبه راس ساعت 6/00 بعد از ظهر در سالن اجتماعات کتابخانه برگزار گردید.با توجه به اینکه ایام برگزاری کنکور بود لذا تعداد اعضای شرکت کننده نسبتا کمتر از جلسات گذشته بود

در ابتدای جلسه آقای ملایی مسئول محترم کانون ادبی توضیحاتی درباره چگونگی برگزاری هرچه بهتر جلسات  ادبی مطرح نمودند و از اعضا خواستند قانون حق مولف را حتما رعایت کنند و اعضا را به پرهیز از سرقت ادبی توصیه نمودند.و مقرر  گردید هر یک از اعضا اگر چنانچه مطالبی از دیگر شعرا و نویسندگان استفاده نمودند حتما با ذکر منبع در آخر ارائه ذکر گردد.

در ادامه هر یک از اعضا به ارائه آثارشان پرداختند.

خانم ها نگین وکیلی و زهرا بداغ آبادی و فاطمه حکم آبادی و خانم سحر ملایی و زهره رشیدی زاده هریک مطالبشان را به لطافت خاصی خواندند و از نظرات دیگران استفاده نمودند.

آقای محمد احمدی قطعه  از باب دوم کلیات سعدی خواندند با مضمون قناعت که بسیار زیبا بود.

آقای علی حکم آبادی طبق معمول ابیاتی در موضوع آریوبرزن سروده بود که طبق نظر آقای ملایی پیشرفت محسوسی بخصوص در زمینه قافیه و ردیف حاصل شده بود که از این نظر خوشحالیم.

آقای علی احمدی قطعه طنزی در مورد جام  جهانی و شکست تیم ملی سروده خواندند که خیلی زیبا بود و در ادامه می بینیم:

                                  هان شنیدم که تیم ملی ما               شیرمردان تیز و تند و رها

                               با لباسی سفید و سرخ و قشنگ        روی آن حک شده نماد پلنگ

                               بعد عمری حریف شغال شدند           عازم جنگ فوتبال شدند

                                سکه سکه ریال ریال ریال                 خرج شد بهر صنعت فوتبال

                                مالیات من وتو و دگران                       گشت یک توپ گردو چند  جوان

                                حاصل رنج و غصه دهقان                    دست های چروک کارگران

                                عرق زحمت و امید کسان                  حاصلش گشته باخت در میدان

                                 حیف و صد حیف از آن شنان پلنگ       حیف از آن تیز تک نشان قشنگ

                                حیف از آن مالیات پیرو جوان                کارگر، کارمند ، خرد و کلان

                               کاش می شد به جای نقش پلنگ         بر لباس سفید و سرخ قشنگ

                                نقش یک کارگر هویدا بود                     یا کشاورز روی آن ها بود

                                کاش می شد به جای همه هیچ          بعد سال نزاع و آخر هیچ

                                 یک نفر دست مردمان گیرد                 نه که اینگونه حالمان گیرد

                                 کاش می شد درون این میدان            عوض پول و سکه و نان

                                  عوض های وهای  بی حاصل              درد مردم دوا شود ای دل

شاید شما هم حرفی برای گفتن داشته باشید!!!

می توانید دلنوشته یا شعر یا داستان خود را در جلسه انجمن ادبی در روز پنجشنبه هر هفته ساعت 18/00 بازگو نمایید!!!

افکارتان را محبوس نکنید و دیگران را از لذت شنیدن آن محروم ننمایید